Het is een fantastische herfstdag, veel wind, heel veel regen, een vloer van gele bladeren en we erg veel wind, het Rembrandtpark is net een schilderij, maar ik moet er naar toe, de Calandhal. Je bent liefhebber of niet, dus ik trotseer alles en iedereen en stap in die heerlijke auto, die me nooit in de steek laat, rustig parkeren, langzaam de trap op, samen met nog een FAN en we stappen samen het Spoftcafe binnen en daar zat hij dan, links in de hoek een 2-tal witte touwtjes uit zijn oor, een soort doos op zijn schoot, bleek later gewoon een digital laptop te zijn, een grote glimlach van oor tot oor, mijn zeer goede vriend Erwin. Ja, lekker doe maar een capu, alles goed, ja lekker, dank je en jij ook prima, druk? valt mee, twee games en vanavond handbal, ik heb je laatste stukkie gelezen, heb me rotgelachen, kortom ik heb er een FAN bij, die ook veel weet trouwens and digital is.
Een goed begin van iets moois, OH? ze zijn al begonnen, dus met die cape naar de nog enige lege plaatsen op de tribune, links en rechts nog even gezwaaid, met een blik op het scorebord vertelde mij dat de tegenstander reeds voorstand, het waren maar 3 punten maar toch voor. Twee top scheidsen, een hele lange, die kende ik nog van vroeger, toen was hij breder qua kilo’s. Als die man fluit, haal je het niet in je hoofd om te zeuren, bal geven en wegwezen, de ander iets korter en jonger, die heel goed de game aanvoelde en je lachend doch dringend kon aankijken, dus bal geven en wegwezen, TOP heren!
De Utreggse Stieren, mooi tenue trouwens, hebben een goed en leuk team, maar ze missen iets en dat is dat ze tegen een team moeten vechten en lekker ballen en vooral niet tegen je ZELF of de scheidsen, die strijd verlies je altijd.
De mannen in het Osdorpse groen gingen lekker en lieten de bruine bal en hun handen en voeten het werk doen. Naast mij zat een man met cap, (sorry even zijn naam kwijt) maar reeds een legendarisch figuur in het Amsterdamse basketbalwereld is. Hij is weer terug bij de Lakers en gaat de z.g. 12 jaar lijn weer nieuw leven inblazen. Zeg maar de toekomst leren en vertellen hoe leuk basketbal is en hoe leuk het is om samen ten strijde te gaan, succes man!
GENTLIES gingen lekker, sommige acties in deze hal heb ik nog niet bij de mannen van de NBA gezien, gelooft U me en dan is het goede nieuws dat onze Witte Mamba goed aan het herstellen is en binnenkort zijn rentree gaat maken.
Zo’n game pruttelt lekker door, je lacht wat, je blijft je verbazen hoe een van de beste fysio die Amsterdam heeft, de ballen er geruisloos in ploft, je hoort het netje niets eens, je probeert toch onze Max zo ver te krijgen dat hij zijn reeds bekende DD (dender dunk) gaat uitvoeren, maar helaas, wel een weer gewoon een vrienden pass geven en zo hoort heet, de Brothers from Houten waren weer goed aanwezig onder dat netje, vergeet niet dat de wat kleinere mannen, de waterdragers van het team, die de ballen daar brengen waar ze moeten zijn en de rest vertellen waar en vooral hoe en dat er een team staat die aan het basketballen zijn met een heuse smiley op je gezicht en ja , dan is het lekker dat er dan uiteindelijk 85 – 69 op het scorebord staat.
Allemaal die hierbij aanwezig waren dank het was weer smullen, volgenden een wereld reus en wel naar Diemen om de strijde aan te gaan met de Blauwe sterren en wel om 1830 uur, zie ik u daar weer?
PS. Even een officieel momentje, kreeg van het team een heuse sporttas, ik dacht dat is leuk, het is toch bijna sinterklaas, eten zij iets wat ik niet weet, krijg ik een eigen column, heeft De Snor van Voetbal Inside de stukjes gelezen en ligt er binnenkort een verzamelbundel op de tafel, de tas was zwaar. Ik heb me, hoe moeilijk ook kunnen bedwingen en de tas thuis pas open gemaakt, U ziet het al helemaal voor U, 12 stinkende bezweten tenues, aardig jongens toch?!
De Kenner
